Powojenny kryzys zaopatrzeniowy w Szczytnie – 1919 r.

Po zakończeniu I wojny światowej Szczytno, podobnie jak wiele innych miast Prus Wschodnich, borykało się z poważnymi problemami zaopatrzeniowymi. Brakowało podstawowych produktów spożywczych, energii, węgla i nafty. Jeszcze w 1919 roku wciąż obowiązywał system kartek na żywność oraz inne dobra codziennego użytku. Nastroje społeczne były napięte – zdarzały się rozruchy, a miejscowych kupców, zwłaszcza pochodzenia żydowskiego, oskarżano o spekulacje i nadużycia cenowe.
Władze miejskie starały się na bieżąco łagodzić skutki kryzysu. Jednym z takich działań był zakup cysterny z naftą – surowcem niezbędnym do oświetlenia domów, które nie miały dostępu do gazu ani elektryczności. Poniżej publikuję notakę z Ortelsburger Zeitung, dokumentującą ten zakup:

Szczytno, 18 czerwca 1919 r.
Administracji miejskiej udało się zakupić cysternę nafty pewnego pochodzenia. Cysterna zawiera około 19 000 litrów, a jej koszt zakupu wynosi około 50 000 marek. Koszt własny przypadający na litr to 2,63 marki. Po doliczeniu kosztów transportu i dystrybucji cena sprzedaży wyniesie około 2,80 marki za litr. Dystrybucja będzie przebiegać w taki sposób, że w pierwszej kolejności 10 litrów otrzymają gospodarstwa domowe, które nie są podłączone ani do sieci gazowej, ani elektrycznej. W drugiej kolejności zostaną uwzględnione pozostałe gospodarstwa, jednak dla nich możliwe będzie przydzielenie jedynie około 3 litrów na gospodarstwo. Ponieważ cena nafty jest dość wysoka, wszystkim gospodarstwom, którym przysługuje przydział, zaleca się jak najszybsze zaopatrzenie się. Nie ma bowiem pewności, czy miasto będzie w stanie zapewnić jakiekolwiek paliwa opałowe na nadchodzącą zimę. Przydziały dla osób uprawnionych do zaopatrzenia w rozumieniu opieki społecznej zostaną uregulowane osobno. Procedura dotycząca wydawania zostanie ogłoszona w późniejszym terminie.