Borki Wielbarskie istniały już jako wieś szkatułowa w 1703 roku. W 1728 roku znajdowała się tam zaledwie jedna chałupa. Mimo tak skromnego zaludnienia, miejscowość przetrwała i została ponownie zorganizowana na mocy królewskiego zezwolenia z 4 sierpnia 1796 roku. Zgodnie z planem radcy domenalnego von Röblau, teren 55 włók (1 włóka to 16,8 ha) podzielono pomiędzy dwunastu osadników. Leśniczy Gelach otrzymał podwójny przydział, pozostali otrzymali po pięć włók magdeburskich. Osadnicy pochodzili z Trzcianki, Szyman, Jabłonki i Trelkowa. Po upływie dziesięciu lat wolnizny byli zobowiązani do płacenia czynszu w wysokości dwóch talarów i 40 groszy od włóki.
W 1796 roku rozpoczęto na bagnach Łatana prace melioracyjne. W 1804 roku zakończono wznoszenie budynków: domów, stodół i stajni. W 1841 roku było tu już 16 gospodarzy, a obszar wsi obejmował 1738 mórg i 129 prętów pruskich.
Jeszcze w XVIII wieku wzniesiono szkołę. Nowy budynek szkolny zbudowano w 1900 roku. W połowie XIX wieku, na południe od wsi, założono cmentarz.
W 1934 roku, z inicjatywy szczycieńskiego starosty, przeprowadzono regulację Wałpuszy, dzięki czemu znacząco zwiększono wydajność łąk.
16 lipca 1938 roku dotychczasowa nazwa wsi – Borken bei Willenberg – została zmieniona na Borkenheide.
W styczniu 1945 roku jeden mieszkaniec wsi został wywieziony na Wschód, a podczas ucieczki zginęły trzy osoby. W trakcie wojny poległo czterech mieszkańców.
Warto tu wspomnieć, że we wsi zachowała się dawna leśniczówka, wzniesiona w konstrukcji ryglowej (z muru pruskiego), która od 1986 roku wpisana jest do rejestru zabytków.
Jeszcze w XVIII wieku wzniesiono szkołę. Nowy budynek szkolny zbudowano w 1900 roku. W połowie XIX wieku, na południe od wsi, założono cmentarz.
W 1934 roku, z inicjatywy szczycieńskiego starosty, przeprowadzono regulację Wałpuszy, dzięki czemu znacząco zwiększono wydajność łąk.
16 lipca 1938 roku dotychczasowa nazwa wsi – Borken bei Willenberg – została zmieniona na Borkenheide.
W styczniu 1945 roku jeden mieszkaniec wsi został wywieziony na Wschód, a podczas ucieczki zginęły trzy osoby. W trakcie wojny poległo czterech mieszkańców.
Warto tu wspomnieć, że we wsi zachowała się dawna leśniczówka, wzniesiona w konstrukcji ryglowej (z muru pruskiego), która od 1986 roku wpisana jest do rejestru zabytków.
Borki Wielbarskie - zdjęcie z 1915 roku.
Borki Wielbarskie - drewniana chałupa.
Borki Wielbarskie - cmentarz ewangelicki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz