sobota, 30 lipca 2016

Waplewo

Przywilej lokacyjny dla Waplewa wydał w 1388 r. wielki mistrz Konrad Zöllner von Rotenstein. Nadał w nim Bartuschowi (Bartoszowi) 10 łanów. W zamian za to Bartusch był zobowiązany do wystawienia jednego zbrojnego z koniem za każdym razem, gdy zostanie do tego wezwany przez wielkiego mistrza i „jego braci”.
W 1392 r. wielki mistrz Konrad von Wallenrod braciom: Mikołajowi, Konradowi i Kacperkowi nadał w Waplewie 8 włók. Następnie w 1394 wielki mistrz Konrad von Jungingen nadał tu 8 włók niejakiemu Szymonowi. Obowiązki wszystkich tych nabywców ziemi były podobne do obowiązków Bartuscha. W zamian za dokonane nadania ziemi mieszkańcy Waplewa zapewniali więc zakonowi krzyżackiemu służbę zbrojną. 
W 1429 r. wielki mistrz Paweł von Russdorf odnowił w Szczytnie przywilej na 8 łanów synom Modena: Hanuszowi i Piotrowi. Ten sam mistrz odnowił przywileje na 8 łanów dla Klawki (syna Minawta), Materny i Macieja (synów Hanka) oraz dla Jana z Waplewa. Imiona i inne zapisy odnowionych przywilejów wskazują, że jednymi z pierwszych mieszkańców Waplewa byli Prusowie. 
W 1539 r. we wsi były 22 chałupy. Działała karczma, której książe Albrecht Hohenzollern nakazał sprzedaż wyłącznie piwa miejskiego z Pasymia, a gdyby go zabrakło, zamkowego. W 1642 r. we wsi było 12 gospodarzy, w większości noszących pruskie imiona i nazwiska.
W 1656 r. miał miejsce najazd polski, w trakcie którego zniszczony został Pasym, w Waplewie zniszczona została karczma należąca do Scherwitza. 
W 1782 r. w Waplewie były 23 chałupy, w 1817 r. było tu już 29 chałup i 167 mieszkańców. 

Waplewo w północno-zachodniej części posiada wewnętrzny plac w kształcie trójkąta. Natomiast w południowej części istniał staw, który obecnie jest zrośnięty. Nie widać go na mapach z XIX w. wiec prawdopodobnie został wykopany w związku z melioracją, która miała tu miejsce na początku XX w. 


W XIX  i pierwszej połowie XX w. na północny wschód od wsi stał wiatrak. 



Pozostałości wiejskiego stawu.


Szkoła istniała tu już w przed 1730 r. Zachował się budynek szkolny z czerwonej cegły z końca XIX w. Niektóre źródła, niezgodnie z prawda podają, że za szkołą znajduje się cmentarz z zachowanym starodrzewem. 


Budynek byłej szkoły. 


W środku wsi, pod dębem, stoi kapliczka z czerwonej cegły z początku XX w.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz