W czasach przedkrzyżackich okolice Wielbarka zamieszkiwane były przez pruskie plemię Sasinów. Od południa Sasinowie graniczyli z Mazowszanami. Granica pomiędzy tymi plemionami przebiegała na południe od Wielbarka i dopiero przez Krzyżaków została przesunięta dalej na południe. Przed 1361 rokiem, zapewne około 1350 roku, Krzyżacy wznieśli w Wielbarku, na sztucznie utworzonej wyspie na Omulwi, niewielki zamek, który pierwotnie nosił nazwę Wildenberg. Nazwa ta pochodzi od słowa „Wildberge”, oznaczającego obwarowane obozowisko lub dwór łowiecki. Początkowo był to drewniano-ziemny gród, a następnie zamek murowany. W 1397 roku w wielbarskim zamku znajdowały się dwa hełmy, trzy kolczugi, dwie zbroje, napierśnik, osiem tarcz i cztery kusze z „kozią nogą” (ze strzemiączkiem do napinania cięciwy) oraz osiem kusz innego typu i 50 kop bełtów. Okoliczności rozbiórki zamku nie są znane. Materiał pochodzący z rozbiórki posłużył zapewne do rozbudowy miasteczka. W późniejszym okresie na Ostrówku mieściła się siedziba Kameratu Wielbarskiego, a następnie, od 1751/1752 roku – Urząd Dominialny.
Jako pierwsza powstała obok zamku osada Bartniki. W 1380 roku w pobliżu zamku wzniesiono kuźnię hutniczą, która działała do 1656 roku. Była ona powiązana z istniejącym tu młynem. Osada wokół kuźni nosiła nazwę Ruda.
Przed 1397 rokiem powstała osada, nazwana później Wsią Kaczmarską. Dała ona początek Wielbarkowi. W XVI wieku Wielbark był już sporą miejscowością i książę Albrecht planował nawet nadać mu prawa miejskie.
W 1656 roku polski oddział pustoszący zachodnie Mazury spalił Wielbark. W trakcie tego najazdu spłonął kościół, a ówczesny proboszcz, Georg Ottera, został zabity. Mieszkańcy Wielbarka w większości zdołali się wówczas wraz z bydłem schronić w puszczy koło Łysaka.
21 lipca 1723 roku Wielbark otrzymał prawa miejskie, które utracił w 1946 roku i ponownie odzyskał z dniem 1 stycznia 2019 roku.
.jpg)
Gruss aus Willenberg.
Evang. Kirche., Kath. Kirche, Rathaus, Amtsgericht, fromm`s Hotel, Post.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz