Wydaje mi się, że ulubionym piwem mieszkańców przedwojennego Szczytna był koźlak – dosyć mocne piwo o brązowym kolorze. W dawnej prasie można odnaleźć wiele ogłoszeń z nim związanych. Być może początki picia tego piwa w Szczytnie przypadają na połowę XIX wieku. Wówczas Fr. Siganowic oferował do sprzedaży piwo lodowe, czyli zapewne koźlaka lodowego. Święto koźlaka organizowali w Szczytnie między innymi F. J. Krebs (1897 r.) oraz Willi Fabricius w kawiarni Germania (1914 r.). Oprócz picia piwa i jedzenia kiełbasy podczas tych imprez słuchano występów muzycznych, najczęściej w wykonaniu kapeli szczycieńskich strzelców. Koźlaka dubeltowego warzono w szczycieńskim browarze Daumów. W 1914 roku w Ortelsburger Zeitung opublikowano ogłoszenie o rozpoczęciu jego produkcji. W styczniu 1926 roku w szczycieńskiej prasie ukazało się ogłoszenie, które pokazuje, jak ważne były koźlaki dla lokalnych piwoszy.
Szczytno, 4 stycznia 1926 r. Znów jest dostępne „pokojowe” piwo koźlak! Hurra – starzy smakosze uśmiechają się pod wąsem, a stała klientela w gospodach cieszy się! Z Berlina nadeszła wiadomość, że browary postanowiły ponownie warzyć piwo koźlak w dawnej, „pokojowej” jakości, z 16-procentową zawartością ekstraktu słodowego. Ostatni raz mogliśmy delektować się solidnym piwem koźlak w 1915 roku. Od tamtej pory z roku na rok stawało się ono coraz słabsze i bardziej rozwodnione – aż w końcu pozostała tylko jego nazwa. A kiedy nadchodził czas festiwalu koźlaka, musieliśmy wypijać niezliczone ilości „piwa zastępczego”, by w jakiś sposób poczuć ten „efekt na drogę”, który żartobliwie nazywamy miękkimi nogami w drodze do łóżka! Teraz ma się to jednak zmienić – w 1926 roku piwo koźlak powróci w swojej dawnej, dobrze znanej jakości! Trzeba będzie jednak uważać – w zależności od swojej kondycji lepiej pić je małymi łyczkami. Mój przyjaciel, który waży ponad 150 kg, zapewne potrzebuje solidnego kufla, ale dla mnie wystarczy mały kieliszek. Moc tego trunku może być bowiem porównywalna z nokautującym ciosem mistrza wagi ciężkiej Breitensprätera – po którym człowiekowi brakuje tchu przez co najmniej pół godziny!Zatem powoli szykujmy się na pierwszy festiwal piwa koźlak – zacznijmy spokojnie, a potem: Na zdrowie – Pokojowy Koźlak 1926!
Warto pamiętać, że koźlaki warzono w Szczytnie również po II wojnie światowej.
.JPG)
.JPG)
