1 lutego 1807 roku marszałek Murat starł się z wojskami rosyjskimi pod Pasymiem. Rosjanie, w tym huzarzy i kozacy, zdołali zadać poważne straty francuskim siłom, zabijając 55 żołnierzy i biorąc 60 do niewoli. Niedługo po tym pierwszym starciu doszło do kolejnej bitwy, w której siłami rosyjskimi dowodził książę Piotr Dołgorukow. W trakcie tej potyczki szczególnie ucierpiał 8 Pułk Dragonów, będący częścią III Dywizji generała Eduarda Milhauda. Wśród żołnierzy tego pułku znajdował się Polak, który pozostawił anonimową relację opisującą dramatyczne wydarzenia pod Pasymiem. Jego świadectwo stanowi cenne źródło informacji na temat przebiegu tych walk i ich konsekwencji, rzucając światło na codzienne doświadczenia żołnierzy w dobie wojen napoleońskich.“Walka była zacięta. Już tu śmiele o sobie powiedzieć mogę, że niepróżno nosiłem pałasz, lecz o mało go też i niestraciłem. Znaczny oddział huzarów rozbił nas na przywitaniu. W tej zamieszcze i rąbaninie, o mało mnie niepojmano w niewolę,.. (...) Jeden huzar palnął mnie w kask porządnie, że mi aż w głowie zatrzeszczało, alem się odciął na odlew, - skręciłem wprost na na drugiego który mnie chciał z tyłu ugodzić, i zsadziłem, od razu z konia, dawszy mu zraz kuśmidralskiej pieczeni. Przybycie artylleryi konnej pod zasłoną pułków 6go i 21go, położyło tame rozprawie. (...) Pastor miejscowy ze strachu, mniemał że jest na tamtym świecie i za przybyciem dla ogrzania się do izby, prawił nam o sądzie ostatecznym; burmistrz biegał jak oparzony po rynku z napełnionym garnkiem kartofli w mundurkach; płacz i narzekania po domach nieprędko się uspokoiły. - Krzyczały kobiety gwałtu! gore! chociaż im nikt nic złego nierobił i nigdzie się niepaliło. (...) Obozowaliśmy w rynku. Zewsząd znoszono nam żywność dla ludzi i koni. Rozpalano ognie na ulicach, grzano się i tańczono do koła; bo Francuzi niewytrwali na zimno, podobni są w tym razie baletnikom.”
2 lutego do Pasymia przybył Napoleon Bonaparte.
