Piec, nazywany także Niedźwiedziem (niem. Malgaofen, czyli Małdzki Piec), został lokowany 25 czerwca 1403 roku przez komtura ostródzkiego Hansa von Schönfelda. Początkowo istniały tu smolarnie i węglarnie. W 1659 roku w Piecu mieszkało 12 chłopów chełmińskich oraz jeden mistrz hutniczy. W 1817 roku wieś liczyła 126 mieszkańców, a w 1858 roku jej areał wynosił 65 łanów, na których znajdowało się 38 domów.
Rankiem 30 sierpnia 1914 r. podążający z Małgi do Chwalibogów 3. batalion 21. Pułku Piechoty wraz z baterią artylerii polowej natknął się pod Piecem na oddział Rosjan. Po ostrzelaniu go z dział i karabinów maszynowych Niemcy przystąpili do ataku. W wyniku tego starcia do niewoli dostało się 800 Rosjan, w tym jeden generał i trzech pułkowników. Zdobyto również 16 dział. W miejscu tym poległo 16 Niemców i 166 Rosjan. W 1919 roku pojedyncze mogiły ekshumowano i przeniesiono na utworzony pod Piecem, po lewej stronie drogi do Małgi, cmentarz wojenny. Ostatecznie pochowano tam 14 żołnierzy armii niemieckiej i 166 żołnierzy armii rosyjskiej. Znajdują się tam dwa rzędy mogił (po cztery w rzędzie) otoczonych granitowymi krawężnikami. Większość betonowych tabliczek z danymi pochowanych żołnierzy wydaje się zachowana – brakuje tylko jednej, a jedna jest rozbita. Data (31 sierpnia) na pomniku znajdującym się na cmentarzu została pomylona o jeden dzień. Cmentarz był otoczony siatką i obsadzony świerkami.
.JPG)
W 1939 roku Piec zamieszkiwało 170 osób. Po drugiej wojnie światowej wieś została wysiedlona na potrzeby poligonu w Muszakach. Przed wojną wieś należała do powiatu nidzickiego. Obecnie jej obszar znajduje się na terenie gminy Jedwabno w powiecie szczycieńskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz